Zwaartekracht en andere ongemakken

Vriendin, ik wil even een heikel punt aansnijden: het lijf. Dat van ons, welteverstaan.

Even voor mezelf sprekend: ik heb het jarenlang voor lief genomen. Ik deed wat ik wilde, at wat ik wilde, dronk wat ik wilde—zonder er ooit echt bij stil te staan. Weet je nog dat we soms wekenlang twee, drie keer per dag bij McDonald’s aten en geen grammetje aankwamen?

Die tijd is wel veranderd. Tegenwoordig hoef ik maar aan een hamburger te dénken en ik voel een extra zwembandje ontstaan bij m’n heupen. Ik sportte altijd redelijk fanatiek en kon het daarmee allemaal nog aardig in stand houden. Maar het afgelopen jaar heb ik, door allerlei omstandigheden, nauwelijks getraind… en de verzakking is real!

En hoewel ik gek ben op ‘het zuiden’—zon en strand, kom maar door—vind ik de verzakking van mijn lijf richting zuiden iets minder fantastisch. Het lijkt ook wel alsof er steeds meer van mij komt (wat op zich natuurlijk niet verkeerd is—meer van mij!). Gelukkig ben ik inmiddels weer aan het trainen en begint de lol ook weer terug te komen. Dat scheelt.

Maar het is niet alleen het gewicht waarin ik verandering merk. De heksenharen die te pas en te onpas op de meest onlogische plekken opduiken en ineens een centimeter lang blijken te zijn—hoe dan?! De knieën die kraken als ik een trap op loop, en ook wel een goede rimpelcrème kunnen gebruiken. De strijd tegen de kipfiletjes onder m’n armen (die win ik nog, voorlopig). En dan dat gezicht, dat na een slechte nacht—insomnia is ook real!—eerst letterlijk uit de kreukels gehaald moet worden.

Waar je in je puberteit nog enthousiast bent over de lichamelijke veranderingen (weet ik nog als de dag van gisteren…), zijn die veranderingen na je 50e toch wat minder feestelijk.

Ik werk wat dat betreft ook niet altijd even goed mee: ik hou teveel van het leven. Van een drankje en een hapje, van goed eten, van vaak eten. Ik vertik het om de hele dag op een slablad te kauwen en heet water met citroen te drinken. Carpe diem!

Laat ik dan ook vooral één ding vooropstellen: ik ben trots op mijn lijf. Ik schaam me er absoluut niet voor. Ik heb er ook veel waardering voor. Het draagt me al 54 jaar rond. Het heeft stormen doorstaan en ik sta nog steeds. Ik ben gek op mijn lijf. Compleet met al het gekraak, de rimpels en de extra bandjes. Geef mij die bikini maar!