Laat maar.
- Nico
- 9 jun
- 1 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 5 okt
Je mening willen delen, en het dan toch maar niet doen. Ik snap je, vriendin. Ik snap je helemaal. Want ik doe het ook. Of liever gezegd: ik doe het niet.
Ik heb genoeg te zeggen. En ook genoeg meningen over van alles en nog wat. Ik denk vaak zat: ‘hé, dat vind ik ook!’ of juist: ‘dat vind ik niet, want…’.Maar uiteindelijk reageren? Laat maar.
Want als je ziet wat voor een vreselijke drek er soms over mensen wordt uitgespuugd, vaak naar aanleiding van een simpele, onschuldige opmerking, dan vergaat je de lust wel. En heel eerlijk: ik zit daar niet op te wachten.
Mensen reageren vaak niet om écht iets bij te dragen. Ze reageren om het reageren. Om hun eigen geluid te laten horen. Iedereen is dapper achter z’n toetsenbord. Lekker onzichtbaar. Lekker veilig.
Het punt is niet dat ik bang ben om afgefikt te worden. Dat boeit niet eens. Het is meer: ik heb er geen zin in. Geen tijd. Geen energie. Voor dat soort reacties. Voor mensen die niet in gesprek willen, maar gewoon even lekker willen spuien. Want negatieve aandacht is óók aandacht, en sommige mensen leven daar nu eenmaal van.
Eerlijk? Ik ben er klaar mee.
Ik ben er niet om de sneue noden van een ander te vervullen. Dat heb ik lang genoeg gedaan. Die tijd is echt wel voorbij. Ik wil best met iedereen overal over praten — maar dan wel op een normale manier.
Zonder caps lock.
Zonder snauwen.
Zonder modder.
