Chemo 2: haar kwijt, humor niet

Ja, die goedbedoelde adviezen? Die ken ik inmiddels wel. En de neef van de oom van de buurman die ternauwernood zijn chemo/operatie/bestraling overleefde – ook daar weet ik inmiddels alles van. Waarom mensen de drang voelen om juist nu zulke horrorverhalen met me te delen, is mij echt een raadsel. Mijn resting bitch face draait inmiddels overuren.

Chemo 2

De tweede chemo zit er inmiddels bijna een week op. En kijk mij eens verstandig zijn: deze keer niet gedacht dat ik het allemaal wel weer alleen kon. Ik heb gevraagd of iemand een paar dagen bij me wilde blijven, zodat ik meteen rust kon pakken. Dat scheelde echt een hoop. Ik voel me sneller beter en meer mens dan na de eerste ronde.

Blijkbaar ben ik toch niet de superheld die alles alleen aankan. En dat is helemaal oké.

Bijwerkingenellende

Natuurlijk waren de bekende bijwerkingen weer van de partij: misselijkheid, duizeligheid, een hoofd vol watten. Daar kan ik inmiddels redelijk mee dealen. Wat me echter veel zwaarder valt dan verwacht, is het haarverlies. Het gaat ineens heel hard.

Vorige week vochten de eerste plukken zich los van mijn hoofd – en wonnen. Deze week begin ik al aardig op een kiwi te lijken. Het grijpt me aan. Niet eens omdat het ‘maar haar’ is, maar omdat ik me er zó zichtbaar ziek door voel. De spiegel is ineens een vijand geworden. Ik voel me naakt, alsof een deel van mijn schild is weggevallen. En er is niets wat ik eraan kan doen.

Mentale struggle

Wat ik ook moeilijk vind, is accepteren. Accepteren dat dit is wat het is. Dat ik niet meer ben wie ik twee maanden geleden was. Dat tien minuten trainen met een dumbell al te veel kan zijn. Dat de wereld doordraait terwijl ik tot stilstand ben gekomen – bezig met overleven.

Het gaat langzaam beter. Ik begin een beetje vrede te krijgen met de nieuwe realiteit. Maar makkelijk? Verre van.

Normale praat, graag

Lieve Lon, zullen we afspreken dat we het binnenkort ook eens ergens anders over hebben? Ik ben niet alleen maar die ziekte. Net zoals jij niet alleen maar je moeilijke periode bent. En ik snák naar normale gesprekken. Gewoon weer even jij en ik.

Je weet wat je te doen staat. 💛

Pre-kiwi fase

Terug naar het blogoverzicht