Geluk is een keuze?

Je kan altijd meer dan je denkt, zo is het helemaal! En al kun je het niet, je zult wel moeten. Toen jij er alleen voor kwam te staan met je baby, ging je ook door. Wat had je anders moeten doen? Misschien juist omdat je dat zo voortvarend hebt aangepakt, heb je nu zo’n sterke band met je kind dat menig ‘happy family’ jaloers op je zou zijn. Elk nadeel heeft zijn voordeel, toch?

Je hebt niet altijd in de hand wat je overkomt, maar wél hoe je ermee omgaat. Kies je ervoor om sterk en optimistisch verder te gaan? Of blijf je hangen in de slachtofferrol? Het is makkelijk om bij tegenslag te denken dat de hele wereld tegen je is. Kijk mij eens zielig zijn, wat heb ik toch een pech. Maar wat levert dat op? Behalve dat mensen je op een gegeven moment niet meer serieus nemen?

Natuurlijk mag je balen. Natuurlijk mag je even zeiken. Dat is menselijk. Maar daarna is het een kwestie van oprapen en doorgaan. Je hebt niet voor het zeggen wat je over je heen krijgt, dus je zult er mee moeten dealen. It is what it is, zeggen we dan maar. Dan kun je er toch maar beter het beste van maken? Niet lullen, maar poetsen. Vooruit met die geit, en meer van zulks.

Mijn man leeft met leukemie, longproblemen en andere kwalen. Hij heeft altijd pijn en is altijd moe. Daar moet hij het mee doen. Ikzelf slik al negen jaar antihormoonpillen na mijn kankerbehandeling. En ja, daarvan krijg je opvliegers, word je dik, krijg je spier- en gewrichtspijn en word je strontmoe. Tis nu eenmaal zo. Wat moet dat moet. En door.

Wat ik lastig vind, is dat als je dóórgaat, mensen soms je problemen bagatelliseren. “Maar jij had geluk, jij had niet zoveel last van je chemo, jij kon gewoon doorwerken.” Nee vriendin, natuurlijk had ik wel last van mijn chemo, het is geen paracetamolletje hè. Ik heb me er zo min mogelijk aan overgegeven, dat is wat anders.

Ik zeg niet dat iedereen ellende maar moet wegduwen of doen alsof er niets aan de hand is. Iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier. Maar ik geloof wél dat je invloed hebt op hoe je je voelt. Je kunt pijn of vermoeidheid niet wegdenken, maar je kunt wel accepteren dat het deel van je realiteit is. En dat maakt het een stuk makkelijker. Je laat je ellende toch niet de rest van je leven bepalen?

Iedereen krijgt zijn portie ellende. Ziekte, verlies, andere shit – niemand zit erop te wachten, maar het hoort bij het leven. Dus maak er dan maar het beste van. Hang die slingers op, pak wat je pakken kunt. Leef alsof het je laatste dag is. Om de bekende poëet André Hazes junior maar eens te citeren. ;-)

Kleine side note; als ik in loondienst was geweest, had ik me misschien ook ziek gemeld en thuis gaan uit-chemoën. Of had ik zorgverlof genomen. Maar als zelfstandige is dat een luxe die ik niet heb. Niet werken = geen inkomen tenslotte. Heb je wel eens gekeken naar de prijzen van een arbeidsongeschiktheidsverzekering voor ZZP’ers? Niet grappig. Maar daarover een andere keer meer.

Voor nu: pluk de dag!

Hang de slingers op en maak er een feestje van.