Loslaten is vasthouden

Wat een zegen dat wij het grootste deel van onze fouten hebben gemaakt in het pre-mobiele tijdperk! We deden maar wat en niemand die het wist of er wat van vond. Als we dat in deze tijd hadden gedaan, waren we zeker weten op een banga-lijst terecht gekomen.

Nou zijn er, zeker vanuit moederlijk oogpunt, best wat voordelen te verzinnen aan de continue online aanwezigheid tegenwoordig. Ik vind het bijvoorbeeld maar wat fijn dat ik even kan checken of mijn kind veilig is aangekomen als ze tot vier uur ’s nachts moet werken. Of als er een in de storm met de auto naar Lutjebroek moet. But than again, dat is ook maar schijnveiligheid, want wat als ze níet is aangekomen, wat doe je dan? Nare dingen gebeuren ook in deze tijd, het enige verschil is dat je het nu eerder weet.

Voor het kind -jong volwassene- in kwestie zie ik eigenlijk ook vooral nadelen. Want, behalve dat alles vastgelegd wordt en je niet meer ongemerkt en ongestraft je eigen fouten kan maken, wordt er ook zo geoordeeld! Iedereen vindt wat van iedereen, en doe je iets geks, dan sta je maar zo op Dumpert.

De jongere generatie lijkt ook minder tolerant. Lagen wij en onze moeders zorgeloos topless op het strand, tegenwoordig worden de tepels ijverig afgeplakt onder de mooie uitgaanstopjes. Lange relaties vanaf heel jong zijn -back tot he fifties- weer helemaal bon ton, net als wederzijdse controle op locatie. Zelfs elkaars Insta- of Snapaccount hebben is niet ongewoon. In mijn ogen onvoorstelbaar. En niet omdat daar nou zo heel veel gebeurt, maar gewoon voor het idee.

Niet dat ik nou direct een complete vrijbrief geef of vraag om naar hartenlust buiten de deur te neuken, maar de vriendjes anno nu mogen nauwelijks nog naar lekkere wijven kijken op Instagram. Te lang -of überhaupt- met een ander praten, in real life of in een digitale inbox, wordt al als vreemdgaan gezien. Alsjeblieft zeg, gun elkaar een beetje vrijheid. Dat is, in ieder geval bij mij, het enige recept om juist bij elkaar te blijven. Loslaten is vasthouden.

Maar, om nog even terug te komen op jouw brief, en dan vooral die foto, wat een kuikens waren we! Zo lief, glad en jong nog. Wat dat betreft is het jammer dat er toch niet een klein beetje meer bewijs is van ons botoxloze tijdperk!

Kijk dit dan, mijn platinablonde fase. Was geen succes trouwens.