Succes verzekerd Gerda (en andere sprookjes).
- Nico
- 20 apr
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 5 okt
Nou, als er iets complete búllshit is, dan is het wel het sprookje dat het je als zzp’er allemaal komt aanwaaien. Dat je in je joggingbroek met een latte in de hand op je MacBook een beetje zit te tikken, terwijl het geld vanzelf binnenstroomt. Spoiler alert: dat gebeurt dus alleen op Instagram.
Ja inderdaad, ik spreek uit ervaring – niet alleen uit loyaliteit aan jou.
Toen ik vorig jaar ‘tussen banen’ zat, heb ik mezelf ook vol goede moed het zzp-schap in geslingerd. En laat ik het netjes zeggen: het was niet mijn meest glorieuze jaar. Van alles wat je verdient, mag je minimaal de helft linea recta doorschuiven naar de Belastingdienst. Dag inkomsten, hallo blauwe enveloppen. Daarnaast moet je jezelf verzekeren tegen ziekte, sparen voor je pensioen, en raad eens wie je vakantiedagen betaalt? Juist. Niemand.
Maar het wordt pas echt feest bij de ‘klantenservice’. Opdrachtgevers die op élke komma commentaar hebben, alsof je manuscript de grondwet is. Het weekend? Bestaat niet. "Ik betaal je er toch voor?" Nou Gerda, voor die paar grijpstuivers mogen ze ook wel m’n was komen doen. En omdat het je eigen toko is, sta je altijd ‘aan’. Geen werk = geen geld. Dus ja, ook op vakantie. Ook als je ziek bent. Ook als je eigenlijk allang jankend onder een dekentje wil liggen.
Dat jij dit al jaren volhoudt, dag in dag uit, zonder in een rubberen kamer te eindigen: petje af. Je werkt altijd. Altijd. Zelfs op vakantie – even een tekstje hier, een mailtje daar. Ik zie het. En ik vind het ongelooflijk knap.
Ikzelf? Ik ben er weer snel mee gestopt. En nee, niet omdat ik niet tegen een beetje bikkelen kan. Met hard werken heb ik geen enkel probleem. Maar ik hecht toch wel belang aan weekend waarbij ik niet ‘aan’ hoef te staan, aan mijn mentale gezondheid en aan structuur. Inmiddels heb ik de leukste baan óóit gevonden. Slimme mensen, fijne sfeer, zinvol werk. En bonus: ik word gewaardeerd. Serieus, ik heb met liefde m’n handtekening gezet. En ik ruil het niet meer in. Nogmaals: freelancen is niet voor iedereen. Dus Gerda: ga het vooral lekker zelf proberen. Dan hoor ik over zes maanden graag hoe goed je het doet. We wachten met smart op je succesverhaal.
Oh, en nog even over die mannen waar je het laatst over had. Ik ben het met je eens – een beetje inhoud, heldhaftigheid, en humor zijn goud waard. Maar voor mij komt er nog een extra punt bij: ik hou van een tikkeltje gevaar. Zoals mijn kind laatst zei: "Heeft geen strafblad, dus niet interessant voor mijn moeder." Hij kent me te goed.
Misschien daarom dat ik al jaren een zeer tevreden single ben. Beter voor de volksgezondheid, en laten we eerlijk zijn – ook beter voor mij. Maar laten we hopen dat we dit jaar dé visser weer tegenkomen. En deze keer vlei ik me – uiteraard met het nodige theater – superelegant voor zijn voeten. Of op z’n minst in zijn boot.
